Przygodowanie - blog o podróżach: Gion

Jedną z najbardziej popularnych atrakcji turystycznych Kioto, jak i całej Japonii jest Gion, czyli dzielnica gejsz. Gion to również starojapońska architektura, wąskie uliczki i drewniane domy.

Dzielnica Gion powstała w XV-XVI wieku. Została zbudowana w celu zaspokojenia potrzeb podróżnych, w tym dla rozrywki. Z biegiem lat przekształciła się w najbardziej znana dzielnicę gejsz w Japonii.

Gion to urocze wąskie uliczki, przy których znajdują się drewniane domki zwane machiya.

Część z nich to ochaya, czyli tea house (herbaciarnie), gdzie można zobaczyć rytuał parzenia tradycyjnej japońskiej zielonej herbaty.

W Kioto zamiast słowa gejsza, co w tłumaczeniu oznacza "artysta" lub "osoba sztuki", używa się lokalnego określenia geiko czyli "kobieta sztuki". Przy okazji należy mocno zaakcentować, że gejsza to nie prostytutka.

Charakterystycznymi elementami geiko są: makijaż - wyraziste i mocno zaakcentowane usta oraz twarz pomalowana na biało, odpowiednio upięte włosy oraz strój, czyli tradycyjne kimono.

Zanim kobietę będzie można nazwać gejszą, musi ona przejść długi i żmudny proces nauki przygotowującej ją do zawodu, trwający nawet kilkanaście lat. Maiko, bo o niej mowa stanie się geiko w wieku 20-21 lat.

Po mimo spadku liczby gejsz w dzielnicy w ostatnich latach, Gion dalej zachowuje swój tradycyjny kształt i charakter. Kiedyś samuraje a dziś bogaci biznesmeni spędzają czas z gejszami. To prywatny i zamknięty świat rozrywki obejmujący wspólne koktajle, rozmowy, gry a także tradycyjną japońską muzykę, śpiew i taniec. Dostęp do tej ekskluzywnej "rozrywki" mają nieliczni. Nie wynika to tylko z bariery finansowej, ale przede wszystkim trzeba być "wprowadzonym".

Namiastką owej "rozrywki" dla turystów jest teatr - Gion Corner, w którym możemy zobaczyć między innymi taniec maiko czy posłuchać tradycyjnego japońskiego instrumentu muzycznego jakim jest koto.

Gion nocą zamiera, a życie przenosi się na ulicę Shijo i jej przedłużenie Kawaramachi. Dziś to właśnie tu znajduje się centrum rozrywkowe i nocne miasta. Ulice rozdziela rzeka Kamo, przy ktorej brzegach zlokalizowane są restauracje na palach, gdzie miło można spędzić czas.

Obecnie bardzo rzadko można zobaczyć przemykające po Gion gejsze i maiko, ale dzielnica ma swój niepowtarzalny urok i zdecydowanie warto odwiedzić to miejsce. Wieczorami nie ma sensu siedzieć w hotelu, trzeba wyjść i korzystać z nocnych uroków Kioto.

Kioto - informacje praktyczne:

nocleg, który nas zachwycił to Len Kyoto Kawaramachi Hostel znajdujący się tuż obok przystanku Kawaramachi-Matsubara (15 min autobusem od dworca kolejowego), doskonała lokalizacja, pub i restauracja na dole, przestronny pokój, umywalka w pokoju, wspólna łazienka na piętrze, klimatyzacja, wifi w cenie 10400 JPY / doba za 2 os.,
nocleg godny polecenia w stylu japońskim - ryokan (spanie na matach) to guest house Kyoto Himawari Shijo Kawaramachi. To 130 letni drewniany dom z 4 pokojami do wynajęcia, ze wspólną łazienką na 2 pokoje, kuchnią do dyspozycji z darmowymi przekąskami i napojami, klimatyzacja, wifi w cenie 7760 JPY / doba za 2 os.,

dojazd szybkim pociągiem - shinkansen do Kioto z Tokio z dworca Shinagawa zajmuje około 2 godz. i 15 min. Z uwagi na wysokie ceny biletów przejazd należy realizować z aktywnym Japan Rail Pass,

po mieście najlepiej poruszać miejskimi autobusami, bilet 24h kosztuje 600 JPY, pojedynczy przejazd to koszt 230 JPY,

500 JPY - bilet wstępu do świątyni Shoren-in, 400 JPY - bilet wstępu do świątyni Kiyomizu-dera,
400 JPY - bilet wstępu do świątyni Kinkaku-ji (Golden Pavillion), 500 JPY - bilet wstępu do świątyni Ryoan-ji,
550 JPY - bilet wstępu do Monkey Park Iwatayama,
500 JPY - bilet wstępu do świątyni Ginkaku-ji (Silver Pavillion), 600 JPY - bilet wstępu do świątyni Eikan-do,
pozostałe odwiedzone przez nas atrakcje były bezpłatne,